6th Sunday in Ordinary Time (B)

BAG-O NGA KABUHI KAY JESUS

Sang panahon ni Jesus, ang mga aruon ginalikawan sang tanan. Ang mga aruon nagapahilayo sa katilingban, kag kon sila may masumalang, nagapaandam sila paagi sa pagsinggit: “Di-matinlo ako, di-matinlo ako!” (Nahauna nga Balasahon).
Ang aru nagikan sa Griego nga tinaga “leptein”, nga ang buot silingon, “nagakahulog ang panit.” Mga sahi ini sang katol. Indi ini sang “Hansens’s disease” sa panahon subong kag indi tanan nga katol makalalaton! Apang ginakangil-aran ang aru tungud “ginahigkuan” sini ang tawo kag gindumilian sa pagsimba sa Dios sa sinagoga ukon templo. Ang pari lamang ang makadesisyon kon nag-ayo na ang tawo sa sini nga balatian.
Tungud ginhimulag ang tawo sa iya pamilya kag ka-kilala, kag indi siya makapalapit sa pagsimba sa Dios, ginakabig siya nga “patay” bisan pa nga buhi pa siya. Gani ang pag-ayo sa aru daw isa ka”pagkabanhaw” sa minatay– kag ang Dios lamang ang makahimo sini. (Num 12: 10-12; 2 Hari 5: 7)
Ang aru simbolo sang kasal-anan. Katulad sang isa ka aruon nga nagluhod sa atubangan ni Jesus agud siya ayuhon, kita man nagaluhod sa kumpesyonaryo agud makabaton sang patawad. Kag ginahatag sa aton ang absolusyon. Paagi sa ministeryo sang Simbahan, ginahatag sa aton sang Dios ang Iya patawad, paghidait, kag bag-o nga kabuhi!
Ayhan wala kita sang aru nga makita sa aton mga panit, apang sa sulod sang aton matuod nga pagkatawo, nagaka-mi-mi ukon nagakatiphag na ang aton kalag sa pagpakasala. Magluhod kita sa atubangan ni Jesus kag magbaton sang bag-o nga kabuhi!

FR. RONNIE



ZOMBIES
Sa tiempo ni Kristo, ong sakit nga aru ginakabig et mga Judeo nga isa ka makangilil-ad nga sakit, pareho et Cancer ukon AIDS sa aton panahon. Apang, sa minatuod, labaw pa kaon ong anda pagtulok sa aru. Ginakabig nanda ong aru nga isa ka sumpa ukon hiwit et Dios, isa ka pena bangud et mabahol nga sala. Ong isa ka aruon ginakabig nga zombie ukon patay un bisan buhi pa sia. Ginahusgahan sia nga mahigku, isa ka kahuluy-an sa ana pamilya. Gani ong aruon ginadumilian sa pagsulod sa isa ka pampubliko nga lugar. Ag ginadumilian man ong tanan sa pagpakisugilanon o pag-imaw kanana. Kay kon sin-o man ong magtandog kanana, kabigon man nga mahigku ag sikwayon man et tanan. Apang amo gid gani on ong ginhimo ni Kristo: Sia nagsalimuha sa isa ka aruon. Ana gin-untay ong ana kamut ag gintandog ong aruon ag sia nagpakighala kanana. Imbes nga sia magpangilidlis sa aruon, sia nagbatyag et kaluoy kanana. Gani sa pag-ayo kanana, si Kristo nagpahauli sa aruon sa komunidad ag nagbalik kanana et ana dignidad bilang unga et Dios.
Manakara, bangud et ‘advances’ et aton medisina, ong aru may bulong un. Talagsa ka un gid lang makasugata et aruon sa dalan. Apang may daon man kita nga mga “moderno” nga mga aruon. Sanda ong ginakabig et aton sosyedad nga makangilil-ad ag mahigku, gani dapat likawan ag sikwayon et mga tawo. Pareho dabi et mga pokpok, mga priso ag mga ‘ati’ nga masami ginapakanubo ag ginahalitan et mga tawo. Ano ong aton pagtratar ag pagkabig kananda? Bilang isa ka Kristiano, ano ong aton ginahimo kananda? Aton lamang tandaan nga ong nagtulod sa kay Kristo sa pag-ayo sa aruon, nagpangibabaw ong ana kaluoy sang sa paghimo et hustisya. Tani mangin amo man kita kaon.
Mabuhay ong Maalwan nga mga Mambusaonon!
FR. DODO


ANECDOTE

A CHRISTIAN DEED

An atheist was taking a walk through the woods. "What majestic trees! What powerful rivers! What beautiful animals!" he said to himself.
As he was walking alongside the river he heard a rustling in the bushes behind him. He turned to look and saw a 7 foot grizzly bear charge towards him. He ran as fast as he could up the path. He looked over his shoulder and saw that the bear was closing in on him. He looked over his shoulder again and the bear was even closer. He tripped and fell on the ground. He rolled over to pick himself up but saw the bear right on top of him, reaching for him with his left paw and raising his right paw to strike him. 
At that instant the Atheist cried out to the Lord. 
Time stopped, the bear froze, the forest was silent. A bright light shone upon the man, a voice came out of the sky, "You deny my existence for all of these years, teach others I don't exist, and even credit creation to a cosmic accident. Do you expect me to help you out of this predicament? Am I to count you as a believer?" 
The atheist looked directly into the light, "It would be hypocritical of me to suddenly ask you to treat me as a Christian now, but perhaps could you make the BEAR a Christian?" "Very well," said the voice. The light went out. The sounds of the forest resumed. And then the bear dropped his right paw, brought both paws together and bowed his head and spoke: "Lord, bless this food, which I am about to receive through Christ our Lord, Amen."

FOOD FOR THOUGHT

“It is never too late to be who you might have been.” (George Eliot)